I hate to hate you baby...

Γειά σας. Εχθές έκανα έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μου, για την ανάγκη του ανθρώπου να φτιάχνει λίστες απο πράγματα, μουσική, ανθρώπους κλπ που του αρέσουν ή δεν του αρέσουν. Κατέληξα οτι η ανάγκη αυτή είναι ιδιαίτερα ψυχαναγκαστική και νομίζω οτι τελικά σηματοδοτεί την ανάγκη του ανθρώπου να διατηρεί τον έλεγχο στην ζωή του εκεί που του επιτρέπεται. Το να απαρριθμήσω π.χ τα 10 καλύτερα τραγούδια μου τι μου προσφέρει? Μου προσφέρει μία δύναμη, τη δύναμη να οριοθετώ και να οργανώνω πράγματα στη ζωή μου που είναι υπαρκτά, αδιαμφισβήτητα, πράγματα που έχουν δημιουργηθεί απο μία εξωτερική πραγματικότητα την οποία σπάνια μπορούμε να ελένξουμε. Π.χ. μπορώ να έχω τον έλεγχο του τι μου αρέσει, τι με εκφράζει, τι με ενοχλεί αλλά δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο του τι θα συμβεί απο τη στιγμή που θα ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου και θα βγω έξω. Γίνομαι Θεά στον προσωπικό μου μικρόκοσμο όταν κατατάσσω και κρίνω νοερά ανθρώπους και καταστάσεις. Ξαφνικά αυτά γίνονται σταθερά σημεία στα οποία μπορώ να αναφέρομαι, να ανατρέχω, να τα αναγνωρίζω και άρα να δίνουν νόημα και στην δική μου χαοτική εσωτερική πραγματικότητα, που τα πάντα είναι αδόμητα, διάσπαρτα χωρίς κατανομή, σκέψεις και συναισθήματα άλλα φευγαλέα, άλλα βαθιά κρυμμένα στους λαβύρινθους του μυαλού και άλλα ολοκληρωμένα και μεστά, έτοιμα για χρήση απο το συνειδητό κομμάτι του εαυτού μου αλλά τόσο δύκολο να εκφραστούν και να μετουσιωθούν σε κάτι πραγματικό. Άρα οι λίστες είναι χρήσιμες, τουλάχιστον για μένα, όταν τις νοηματοδοτώ με αυτόν τον τρόπο.Τώρα όσον αφορά τα blogs με λίστες, βάση αυτών που είπα πριν, νομίζω οτι είναι το πιο περριτό αλλά και το πιο αξιαγάπητο και ηδονικό pasa tempo που μπορεί να υπάρχει!!! Και για να προχωρήσω στο περιεχόμενο αυτού του blog...Κατά τον Freud, όπως σκοπεύω να πετσοκόψω την θεωρία του αμέσως τώρα, οι άνθρωποι οδηγούνται απο δύο ενορμήσεις: την σεξουαλική και την επιθετική. Εγώ επειδή μόλις έχω χωρίσει απο μία σχέση πέντε χρόνων, θα έλεγα οτι η λίμπιντό μου είναι ιδιαίτερα πεσμένη λόγω μίας άτυπης κατάθλιψης/μελαγχολίας. Έτσι, έχω την τάση να οδηγούμαι τον τελευταίο καιρό απο την επιθετική μου ενόρμηση, δηλαδή να μπώ σε μία πολεμική. Αλλά επειδή είμαι ήπιων τόνων άνθρωπος και δεν μου αρέσει ούτε η βία, ούτε η αντιπαράθεση, αποφασίζω λοιπόν να βγάλω την επιθετικότητα μου σε ένα blog με ψυχαναγκαστικού τύπου λίστες που θα απαριθμούν πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις και άλλα που μισώ, που μου 'τη δίνουν' (πιο λαϊκά). Παρ' όλα αυτά όμως, αυτό δεν είναι ένα καθαρά ναρκισσιστικό blog, παρακαλώ αισθανθείτε ελεύθεροι να καταθέσετε τις δικές λίστες με πράγματα που μισείτε, ή ακόμα και να μου δώσετε ιδέες! Συντροφεύστε με λοιπόν σε αυτό το θέατρο του μίσους...